Ένα από τα περιστατικά που σοκάρουν και ανησυχούν τους γονείς όταν το ανακαλύψουν, είναι η επίσκεψη των παιδιών τους σε πορνογραφικές σελίδες. Αυτό είναι αναμενόμενο έως ένα βαθμό σε εφήβους, ωστόσο μπορεί να συμβεί και σε μικρότερες ηλικίες, δηλαδή παιδιά δημοτικού.
Σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν συμβεί, είναι σοκαριστικό και αμήχανο για τους γονείς που το ανακαλύπτουν. Νιώθουν ντροπή, θυμό ή ενοχή, επειδή διέφυγε της προσοχής τους ένα ζήτημα το οποίο είναι τόσο σοβαρό και τώρα δεν γνωρίζουν πώς να το διαχειριστούν. Επίσης κάποιοι νιώθουν ότι τα παιδιά τους έχουν παρασυρθεί από «κακές» παρέες και θα καταστραφούν.
Αρχικά, εφόσον τα παιδιά έχουν προσωπικά κινητά ή ελεύθερη πρόσβαση σε συσκευές στο σπίτι, είναι πολύ εύκολο να ψάξουν πληροφορίες πάσης φύσεως. Μόνα ή με φίλους. Επιπλέον, στην εποχή μας γίνεται πολύς λόγος για το σεξ, η απελευθέρωση γύρω από τη σεξουαλικότητα φτάνει ως μήνυμα μέχρι τα μικρά παιδιά. Έτσι, ενεργοποιείται η περιέργεια πολύ νωρίτερα. Δεν είναι απαραίτητο να ενεργοποιηθεί σε όλα τα παιδιά, αρκεί σε δυο τρία για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Κανείς δεν θέλει να μείνει πίσω και να είναι ο «άσχετος» ή η «άσχετη» της τάξης. Και κάπως έτσι ξεκινάει η αναζήτηση.
Το πρόβλημα δεν είναι η περιέργεια που οδήγησε στην πράξη, το πρόβλημα είναι ότι τα παιδιά – κυρίως τα μικρότερα – μπορεί να έρθουν σε επαφή με άσχημες εικόνες, οι οποίες μπορεί να δημιουργήσουν αρνητική εντύπωση, φόβο ή και αποστροφή για τη σεξουαλική πράξη. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις έγκυρες πληροφορίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο και στο πορνογραφικό υλικό. Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται να παρέμβει ο γονιός και να εξηγήσει τη διαφορά. Όχι για να μαλώσει, αλλά για να αποκαταστήσει την – όποια – ζημιά. Αν πάρουμε το παιδί από τα μούτρα, αυτό που θα καταφέρουμε θα είναι να συνεχίσει να κάνει κρυφά ό,τι έκανε. Αυτό ούτε το ωφελεί ούτε λύνει το πρόβλημα.
Χρειάζεται να γίνουν πολλές σοβαρές κουβέντες με το παιδί, ώστε να καταλάβει ότι πηγή πληροφόρησης για σεξουαλικά ζητήματα πρέπει να είναι οι γονείς του. Ότι σε αυτούς χρειάζεται να προστρέχει χωρίς να ντρέπεται, επειδή δεν είναι ασφαλές να αναζητά ένα μικρό παιδί (ή και μεγαλύτερο) μόνο του σεξουαλικές πληροφορίες από το διαδίκτυο. Οι γονείς χρειάζεται χωρίς ντροπή και αμηχανία, συναισθανόμενοι ότι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό εκ μέρους του παιδιού τους (και συναισθανόμενοι την εποχή μας), να μιλήσουν και να καθοδηγήσουν το παιδί τους σε αναζήτηση σωστών πληροφοριών.
Να μιλήσουν για ρομαντισμό και φλερτ, για έρωτα και σωματική επιθυμία, για δικές τους εμπειρίες, να λύσουν απορίες και, κυρίως, να ακούσουν τις ερωτήσεις. Χρειάζεται να νιώσει το παιδί εμπιστοσύνη, όχι μόνο στα λόγια των γονιών του, αλλά στη συνολική τους στάση, ώστε να χαλαρώσει και να ανοιχθεί. Όχι μία φορά, αλλά πολλές. Για ορισμένα ζητήματα οι γονείς χρειάζεται να επανέρχονται ανά διαστήματα, με την κατάλληλη αφορμή (ή και χωρίς, αν δεν προκύψει). Η διαπαιδαγώγηση χρειάζεται πολλή υπομονή και πολλές επαναλήψεις.
Παράλληλα, βέβαια, είναι απαραίτητος και ο γονικός έλεγχος για τη χρήση του διαδικτύου που κάνουν τα παιδιά. Είναι απαραίτητο να υπάρχουν όρια, όχι μόνο στη χρονική διάρκεια, αλλά και στις ιστοσελίδες που επισκέπτεται ένα παιδί. Και είναι απαραίτητο ο γονιός να έχει γνώση της κατάστασης, ώστε να μπορεί να παρεμβαίνει.